پل عابر پیاده چگونه ساخته می‌شود؟

لوله فولادی:

لوله فولادی از پرکاربردترین و متنوع‌ترین انواع مقاطع فولادی است که به صورت کلی به 2 نوع درزدار و بدون درز تقسیم می‌شود. لوله بدون درز یا همان لوله مانیسمان، کاربرد چندانی در فضاهای شهری و صنعت ساختمان ندارد و بیشتر از آن در صنعت نفت و گاز استفاده می‌شود. چرا که نحوه تولید منحصر به فرد آن باعث شده که قیمت آن به مراتب از نوع درزدار بیشتر باشد.
برای تولید لوله درزدار، از ورق سیاه استفاده می‌شود. در خط تولید، ورق سیاه ابتدا با عرض موردنظر (که بعداً تبدیل به محیط لوله می‌شود) نواربری می‌شود و لبه‌های آن توسط دستگاه رول فرمینگ به یکدیگر نزدیک شده و سپس جوشکاری روی درز آن صورت می‌گیرد. پس از آن انواع تست‌های جوشکاری روی لوله انجام می‌شود تا از استحکام و کیفیت آن اطمینان حاصل شود.
برای ساخت پل عابر پیاده، از لوله درزدار نوع صنعتی آن استفاده می‌شود که معمولاً قطری بین 0.5 تا 16 اینچ دارد و ضخامت آن نیز از 2 تا 6 میلی‌متر متغیر است.

قوطی پروفیل:

قوطی پروفیل نیز همانند لوله تنوع و کاربرد زیادی دارد و روش ساخت آن نیز مشابه لوله درزدار است و تنها تفاوت آن، به شکل فرم دهی ورق سیاه برای تولید آن باز می‌گردد که نیاز به ایجاد زاویه‌های تیز دارد. پروفیل فولادی دارای انواع مختلفی از جمله قوطی، پروفیل درب و پنجره، پروفیل زد و ... است که همه آن‌ها در 2 دسته پروفیل باز یا بسته قرار می‌گیرند.
در بین انواع قوطی پروفیل، قوطی صنعتی یا ستونی بیشترین کاربرد را در ساخت پل عابر پیاده دارد. قوطی صنعتی دارای ضخامت بیشتر از 6 میلی‌متر بوده و طول هر ضلع آن نیز ممکن است از 12 سانتی‌متر تجاوز کند. مهم‌ترین مزیت قوطی صنعتی، مقاومت بالا در عین داشتن وزن پایین است. البته ممکن است از قوطی مربعی با سایز پایین نیز برای ساخت نرده‌های پل عابر، استفاده شود.
قیمت پروفیل شباهت زیادی با قیمت لوله دارد و قیمت هر دوی آن‌ها، تعیین‌کننده قیمت نهایی پل عابر پیاده است.